കവിത : പരിധിക്കു പുറത്ത്

പീതന്‍ കെ വയനാട്

ഒന്നു ഞാന്‍ വിളിക്കുമ്പോളുച്ചവെയി-

ലേറ്റുവാടിയ മുഖം തുടച്ചാവാ-

മെത്രവേഗമവളെത്തുന്നു- ചോദ്യം 

ഏറെ നേരമായോ വിളിക്കുന്നു ?

എരി പൊരി  വെയിലാണമ്മിണിപ്പൈ

പുറത്തായിരുന്നവളെയെരുത്തില്‍

കയറ്റുവാന്‍ പോയിരുന്നെന്ന  ക്ഷമാപണം.

വാക്ക്  നാവില്‍ കുടുങ്ങുന്നൂ .....

വഴക്കെത്ര ഞാന്‍ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടവളെ -

യെന്നോര്‍ത്തുപോയ് ഞൊടി; നൊമ്പരം!

വര്‍ഷമേഘം മൂടി കെട്ടുന്നൂ വാനിരുളുന്നൂ

മഴയുണ്ടാമുച്ചയ്ക്കു  ശേഷം; തുലാവര്ഷം,

തുണി തുവരാനിട്ടിരിക്കുന്നതെടുക്കണം.

പറഞ്ഞോളൂ  കൂടുതല്‍ കേള്‍ക്കാനേറെയു-

ണ്ടാശയെന്തൊക്കെയാണവിടെ വിശേഷങ്ങള്‍

ഊണു കഴിച്ചുവോ ?  എന്താണാവോ

കഴിച്ചതിവിടെ  ചോറും കറിയുമിരിക്കുന്നു,

ഞാന്‍ കഴിച്ചില്ല വന്നാലൊന്നിച്ചു കഴിക്കാ -

മെന്നത്തേയും പോലൊരുമിച്ചിരു- 

ന്നോരോന്നു  പറഞ്ഞിടാം ; കുറ്റവും

കുറവും കേള്‍ക്കാനുണ്ടു  മോഹമെപ്പൊ-

ലാണാവോ വരിക; വരൂഞാന്‍

മടുത്തിരിക്കുന്നീ ദുരിതപ്പാടുകളൊറ്റക്കു

പേറി തളര്‍ന്നിരിക്കുന്നു; ശബ്ദം നിലച്ചു,

ഫോണ്‍ പരിധിക്കു  പുറത്തായെന്നു

പുന :സന്ദേശം !